Terug naar het westen, naar de zon

5 maart 2014

Vanmorgen vroeg gebeld naar ‘Encounters’ om te informeren of de zwempartij met de dolfijnen nog door zou gaan. Helaas, alle vaarten voor die dag waren afgelast. Geen ‘encounters’ met de dolfijnen dus. Balen maar begrijpelijk. Afgelopen nacht heeft het ook behoorlijk gespookt op de camping. We stonden op de camping vlak bij het strand en redelijk onbeschut dus kregen soms de volle laag. Eigenlijk hadden we er al op gerekend dat het niet door zou gaan maar het blijft jammer. We hebben gelukkig wel een alternatieve datum kunnen doorgeven dus die hebben we geactiveerd. Dat wordt de 10e maart. Hopen dus maar dat die wel doorgaat. Omdat het weer aan de oostkust bijzonder slecht was met harde windstoten en flinke regenbuien besloten we om dan maar naar de westkust te rijden en vanuit Greymouth de treinroute over de Arthurpass zo veel mogelijk te volgen. Op weg dus naar de westkust. Net toen ik achteruit reed en het stuur naar rechts draaide om van mijn plek te vetrekken raakte ik de paal waar de aansluiting van stroom en water aan zat. Paal zowat uit de grond, waterleiding stuk en een enorme deuk in het linkerspatbord waar al een deuk inzat van het vorige foutje. Water spoot omhoog en het was al zo nat. Gauw naar de receptie en gemeld wat er was gebeurd. Wat ik de vrouw achter de receptie wel heel veel hoorde zeggen was ‘shit’. Zeker wel 8 keer. Ze belde gelijk naar de onderhoudsman en die kwam er snel aan. Na wat heen en weer gefoeter was het duidelijk dat het water wel afgesloten kon worden (kunststof leiding, dubbelvouwen en vastbinden) maar als de elektra niet meer zou werken zou het me wat gaan kosten, zei de man. Gelukkig werkte die nog. Ik zou wel opdraaien voor de kosten om die paal weer stevig in de grond te krijgen. Wel NZ$ 20,- . Uiteindelijk had de man ook wel door dat ik er zelf ook van baalde en was toch wel blij dat ik het aan hem gemeld had. De meeste mensen zouden het niet hebben doorgegeven en zouden zijn weggereden, zei hij. Hij stelde dat wel op prijs en wilde ineens de NZ$ 20,- niet meer hebben. Ik zou wel genoeg ellende krijgen met mijn eigen verzekering, stelde hij. Ik heb hem natuurlijk wél de NZ$ 20,- gegeven. Na de bumper, het binnenwerk en het plaatwerk weer een beetje aan elkaar te hebben gemaakt zijn we vertrokken naar het westen. Wat een ontzettend slecht weer hadden we bijna de hele weg. Onderweg zijn we nog wel uitgestapt om een korte wandeling te maken maar we werden drijfnat en het was koud. Gauw weer door. Ca. 100 km vóór Greymouth begon het op te klaren en zagen we zowaar het zonnetje weer. We zijn gestopt in Reefton en hebben daar de i geraadpleegd voor een wandeling in de buurt. Ook zijn we een lekkere kop koffie gaan halen in het lokale koffiehuis met een lekker stuk karameltaart. Wat kunnen ze die toch goed maken. Na de wandeling van ca 1,5 uur zijn we verder gegaan richting Greymouth met de bedoeling om onderweg een camping te vinden. We hebben er 2 links laten liggen totdat we er een tegenkwamen in het dorpje Ahaura. Hier staat geen camping geregistreerd maar we zagen hem toevallig. Het is een terrein midden in het dorp met stroom, water, toiletten, douches en een keuken. Of je zo vriendelijk wilt zijn om te betalen bij de caretaker. Nou die was nergens te bekennen. We zijn gaan staan en alles werkte. Stroom, keuken, douches en water. Ook was er op het terrein één andere campgast, een Italiaan bleek later. Hij heeft betaald in de supermarkt aan de overkant van de straat. We kwamen in gesprek en hebben hem met ons mee laten eten. Dat was erg gezellig. Leuke knul die NZ aan het ontdekken is op de fiets. Wel hebben we weer last van ‘Sandflies’ die weer behoorlijk irritant zijn. Na het insmeren ging het wel en hebben we zowaar buiten gegeten. Morgen verder op weg naar Greymouth.