Laatste nieuws uit Australie

Vanmorgen laat wakker geworden want het was gisteravond een beetje laat geworden na het afsteken van ons vuurwerk, 2 pakjes sterretjes. Verder deed op de camping NIEMAND iets. Aangezien er een stevige wind stond zijn we ook gauw weer naar binnen gegaan en hebben verder het Sydney vuurwerk op de TV gekeken. Wat een spektakel. Meestal zie je wel iets op het nieuws in NL maar nu zagen we het hele programma, geweldig. Helemaal leuk omdat we alles herkennen en kunnen zeggen dat we daar gestaan hebben en alle plekjes bewandeld hebben. We besloten om maar te vragen of we nóg een dagje op deze camping mochten blijven. Helaas kon dat niet omdat er een grote groep Keltische muziekmakers van een Ierse school de camping zouden bezetten. Alles was verhuurd. Dat is om 2 redenen jammer: 1. We moeten weer verder waar we nu eindelijk eens geen zin in hadden en 2. Keltische muziek vinden we erg leuk en mooi en daar hadden we dus graag bij willen zijn. Dat festival op de camping zou een week duren. Maar ja, it’s no use crying over spilled milk, dus moesten we verder. Ook geen probleem want we hadden al weer een andere camping op het oog die vlak bij onze volgende bestemming lag: The Grampians. Na een telefoontje was ook daar een plekje gereserveerd. Overigens begon het behoorlijk te regenen en waaien dus dat festival van morgen is nogal twijfelachtig of dat door zal gaan. Wij gingen eerst even nog boodschappen doen en daarvoor moesten we ca 15 km terug in de route want waar we heen gingen waren nauwelijks grote plaatsen te bekennen. Toen ook weer 15 km terug langs de camping en door naar Dunkeld, vlakbij  The Grampians, Onderweg veel regen en een zeer straffe wind. We reden op een kaarsrechte weg en zagen alleen maar weilanden met opgerolde strobalen en in de verte een enorm windmolenpark. Grote donkere wolken zagen we boven de voor ons opdoemende Grampians drijven. Eenmaal in Dunkeld aangekomen was de wind zelfs zo stevig aangetrokken dat er windsnelheden van 100 km/u waren. Terwijl we bij de mevrouw van de Info stonden waren er behoorlijke windvlagen en dachten we even dat er bomen ontworteld zouden gaan worden. Op de camping stonden we, dit keer gelukkig, niet onder een boom want er lagen genoeg afgebroken takken op straat en op de camping. Eenmaal toen we de camper hadden neergezet zijn we eerst maar eens gaan eten. We waren zowaar eens vroeg op een camping. En om vandaag op pad te gaan naar de Grampians had geen zin want je zou waarschijnlijk van de berg geblazen worden en ook nog eens drijfnat worden. We merken wel dat de wind nu langzaam minder wordt dus hebben we goede hoop voor morgen.

Daarna even dit verhaal getypt en op tijd gaan slapen.

Donderdag, 2 januari 2014

Vertrokken uit Dunkeld na gedag te hebben gezegd tegen Gary, de caretaker van de site. Eerst nog even brood kopen bij de Old Bakery, een historische bakker met een historische oven. Een lekker vers brood, nog warm, was ons deel. We moesten het wel zelf snijden. Toen op weg naar de Grampians.

Het was een lange kaarsrechte weg naar de Grampians en dat scheelde in ieder geval tijd. We schoten lekker op. Onderweg in de Grampians hebben we nog een bergtop ‘beklommen’ die weer een mooi uitzicht gaf over het hele dal. Wandeling van 2 km heen en 2 km terug. Op de parkeerplaats even gegeten en toen weer op weg naar Halls Gap. Ook daar vonden we een i die ons van de nodige informatie kon voorzien. Eerst concentreerden we ons nog op de park campings en toen op de commerciële campings. Deze bleken weer zo duur te zijn dat we toch maar besloten naar een natuurcamping te gaan. Dit zijn campings met de hoognodige voorzieningen en meer niet maar wel zo leuk. We zijn er wat vroeger naartoe gegaan want dit bleek een populaire bestemming te zijn omdat deze camping zo dicht ligt bij de verschillende uitkijkpunten die je met een fikse wandeling moet bereiken. Ook veel tent overnachters op deze camping. Op ons gemak het eten klaar gemaakt na eerst even een lekker glaasje wijn geproefd te hebben en toen nog wat rond gekeken. Coby nog even een tukje gedaan en ik nog even filmpje gekeken. Daarna nog wat verhaaltjes schrijven en de papieren doornemen voor de volgende dagen. Morgen mooie wandelingen maken. Hopen dat de bewolking wat oplost want het wat best wel dreigend vandaag en veel bewolking met een enkele spat regen. Ook op het eerdere uitzichtspunt was het behoorlijk heiig. Hopen maar.

Vrijdag, 3 januari 2014

Vanmorgen eens redelijk op tijd opgestaan en zowaar, omdat we al midden in de Gampians zaten, konden we op tijd onze eerste wandelbestemming bezoeken. Dat waren de McKenzie watervallen. Een fijne/mooie wandeling naar de watervallen en toen zag je ook wel iets moois. Het begon klein en werd steeds groter tot het uitmondde in een grote brede waterval die toch best wel een flink stuk naar beneden viel. Ook het deel ervoor en erna was erg mooi. Er voor hadden we al gezien en erna liepen we nog even af na de grote waterval dit liep door in verschillende kleinere watervallen/stroomversnellingen en was door middel van een pad langs het water, goed te volgen. Wat een mooi natuurverschijnsel.

Daarna door naar de Balconies. Je staat als het ware inderdaad op een balkon en kijkt over een enorm dal. Het balkon sluit direct aan op een diepe afgrond en geeft een gevoel alsof je midden in het dal staat. Door even verder te lopen (1 km) kwam je op nog een spectaculairder plekje waar de om een overhangende rots kon staan (mocht natuurlijk niet maar men stond ervoor in  de rij). De foto’s zeggen genoeg. Mooi plekje. Toen door naar onze 3e en laatste bestemming, de Pinnacle. Dat was een uitstekende rotspartij, omgeven door hekken waar je eerst een wandeling van 2,1 km naartoe moest maken op behoorlijk lastig terrein. Maar als je er eenmaal bent ben je blij de tocht gemaakt te hebben. Wat een geweldige plek en wat een fotogeniek plekje. Ook daar leuke en uitdagende plekjes om mooie foto’s te maken. En een uitzicht! Echt fantastisch. Er stond echter een stevige wind en je werd op dat puntje bijna uit je schoenen geblazen maar we hebben ons stevig vastgehouden zodat we niet als Mary Poppins zouden wegvliegen. Alles bij elkaar waren The Grampians meer dan de moeite waard. Een fantastisch natuur park waar je ook nog een leuk kunt kamperen voor erg weinig geld. Daarna terug naar de camping die we gelukkig al eerder besproken hadden want na een camping zonder douches en zonder stroom wil je toch wel graag weer even naar wat luxe. We stonden nu op een camping waar we rondom een voetbal/cricket veld stonden, weer unpowered maar we konden wel even lekker douchen. Omdat we geen tijd hadden gehad om nog iets klaar te maken of zelfs om iets te kopen zijn we maar even het dorp in gegaan om te zien wat men daar zou hebben. Dat was wel weer even rijden maar ja, we hadden trek. We konden uiteindelijk kiezen uit Chinees, Pizza, Thaï, Europeaans en nog veel meer. Het is uiteindelijk Pizza geworden. Uit de winkel gekomen heb ik in de winkelstraat, die heeeel breed was, even een U-turn gemaakt. Kort daarop hoorde ik een politie sirene die ook gelijk weer stopte. Ik dacht, O die reed net een zijstraat in. Ik dus verder tot het moment kam dat er een politiewagen met zwaailichten bijna naast me kwam rijden en me tot stoppen maande. Tja toen stopte ik toch maar. Die sirene en zwaailichten waren dus voor mij. Ik had ze niet gezien en ook dat was natuurlijk fout. Uit de auto gestapt en naar de agent gelopen en gevraagd wat er aan de hand was. Hij was inmiddels ook uit de auto gestapt en we ontmoetten elkaar tussen de auto’s in. Er werd mij verteld dat als een politieauto met sirenes achter je blijft rijden, het de bedoeling is dat je stopt. Tja dat wist ik wel maar dan had ik hem eerst nog moeten zien. Nou blijkt de reden van mijn stoppen te zijn dat ik in de winkelstraat een dubbele doorgetrokken streep heb overgestoken. Foutje bedankt, maar ik heb geen dubbele streep gezien. Dát heb ik hem maar niet gezegd. Ik moest gelijk blazen en mn rijbewijs en internationaal rijbewijs laten zien. Gelukkig hadden we die allebei voorhanden en liep het blazen voor hem op niets uit. Dan begint natuurlijk de preek van de agent die vlak voor me kwam staan en me vertelde dat ik duidelijk een fout had gemaakt. Hij hield zijn zonnebril op en dat was behoorlijk onbeschoft want ik kon zijn ogen niet zien maar ook dat heb ik hem maar niet gezegd. Het beste is maar om Ja en Amen te zeggen en schuld te bekennen alhoewel ik er niets vanaf wist. Uiteindelijk bleef het bij een waarschuwing maar hij vertelde me wel dat een foutje als deze me zeker AUD 300,- had kunnen kosten. Ik viel bijna voor hem op mn knieën als dank maar ook dat heb ik maar niet gedaan. Ik kwam er dus af met een waarschuwing en daar was ik wel blij mee. Terug naar de camping (voetbal/cricketveld) en gauw vergeten dit gedoe. De Pizza smaakte overigens best goed en was snel op. Prima keuze.

Zaterdag, 4 januari 2014

Na een rustige nacht waarvan we dachten, toen we wakker warden, dat de buren ook nog op één oor lagen maar dat die bleken al te zijn gaan zeevissen, zijn we snel op pad gegaan. Douchen hadden we gisteravond gedaan dus daar waren we snel klaar mee. Op naar (richting) Nelson waar we de volgende camping hadden besproken met onderweg een stop op Cape Bridgewater, even voorbij Portland, waar we gingen kijken naar de grootste zeehonden kolonie van het Australische vasteland. Nou dat beloofde wat. Onze verwachtingen waren hoog gespannen. Ook de mevrouw van de i beloofde ons een geweldig spektakel van zeker 1000 ‘fur seals’ met jongen die op de rotsen en in het water zouden spelen. Aangekomen op de plek waar we de wandeling naar de klif moesten maken (van 1 uur, enkele reis) konden we kiezen tussen de wandeling maar ook na 15 min. wandelen het nemen van een bootje. We naderden de boot opstap plaat toen we de boot zagen vertrekken naar het vasteland. Hij stopte ermee voor vandaag. En bedankt! Toen maar gaan lopen want we wilden dit toch niet missen. Je bent niet elke dag bij de grootste zeehonden kolonie van het Australische vasteland. Na een flinke wandeling die ook nog wel eens behoorlijk steil was en waar weer veel vliegen waren en een zeer straffe wind, kwamen we eindelijk aan op de plek waar ze te zien zouden moeten zijn. Wij kijken, kijken, kijken en kijken maar erg veel zagen we niet. Verderop was nog een uitkijkpunt dus nog even daar naartoe gelopen. En ja hoor, we zagen er zeker wel 7 die op de rotsen lagen te luieren. We zagen ze omdat we de verrekijker hadden meegenomen anders waren we nu nog aan het zoeken. Wat een teleurstelling was dat. De hele wandeling voor niets gedaan. Misschien lag het wel aan de harde wind die er woei  die de golven toch aardig tegen de rotsen sloeg. Grote kand dat we met de boot een beter beeld hadden gehad omdat de zeehonden waarschijnlijk wat dichter tegen de klif aan zijn gekropen. De teleurstelling was er niet minder om. We zouden de volgende dag nog terug kunnen komen maar daarover straks meer. De wandeling terug naar de parkeerplaats duurde daardoor extra lang. Maar ja, gedane zaken nemen geen keer. Op weg dus naar Nelson. Dat was best nog wel een stukje dus direct op weg. Daar aangekomen vonden we een gezellige camping met een net zo gezellige eigenaresse. Leuke vrouw die ons, op verzoek, uitlegde wat Kywong, de naam van de camping, betekende. Niets spannends maar het blijkt Aboriginal te zijn voor rustplaats/onderdak. Schone douches en toiletten stonden er op de camping en daar gingen we voor. Eten klaarmaken, opruimen, verhaal maken en niet kunnen verzenden omdat er geen bereik was en dus geen internet. Bijna alle verhalen heb ik verzonden via tethering, internet via de telefoon.

Ook nog even een aflevering van The Big Bang gekeken en toen ging het licht uit.

Zondag, 5 januari 2014

Na vertrek uit Kywong Caravan Park zijn we op pad gegaan richting Adelaide. We vertrokken nog met redelijk weer alhoewel er een sterke wind was maar even later begon het te regenen. We hebben nog overwogen om terug te gaan naar de zeehonden maar het weer werd weer zo slecht  dat we dat niet gedaan hebben. Het zou geen zin gehad hebben. Regenen is zacht uitgedrukt. Het kwam met grote bakken uit de lucht en met de harde wind ontstonden er slagregens van heb ik jou daar. Na elke struik, elk huis en elk bosje kwamen er windstoten waardoor ik steeds de auto moest corrigeren. Ik slingerde van links naar rechts over mijn helft van de weg. Op een gegeven moment zag ik zelfs geen 100 meter meer voor ogen waardoor de snelheid er behoorlijk uit moest. De hevige slagregens duurde toch nog zeker een half uur maar het zicht werd wel steeds beter. Hoe noordelijker we kwamen hoe beter het weer werd en ik zag de temperatuur op het dashboard al van 15 naar 22 graden klimmen. Het regenen hield op en wij naderde uiteindelijk onze bestemming. We hadden vooraf al weer contact gehad met een camping in Wellington (nee, niet die in NZ) om een plekje te bespreken. Dat was niet nodig zei de campingeigenaar want het was weer rustig geworden deze week. Bijna iedereen was weer vertrokken. Mooi, dan komen wij er aan. Onverwachts moesten we vlak voor de camping nog met een pont over die geheel gratis was. Het was een pont over de Murray rivier een belangrijke rivier die voor veel watervermaak zorgt in de buurt van Adelaide. Het schijnt de 3e langste rivier van de wereld te zijn. De camping was nog geen minuut na de pont en we waren er zowaar een keer lekker op tijd terwijl we toch die dag erg veel gereden hadden. En wat bleek. Toen we de staatsgrens van NSW overgingen naar SA bleek de tijd weer een half uur versprongen te zijn. Het was ineens weer een half uur vroeger. Lekker hoor, een half uur ingelopen. De camping was inderdaad lekker rustig, tenminste voor wat betref de mensen. Hij zat vol met kaktoes of grote parkieten/kleine papgaaien. En een kabaal dat die beestjes kunnen maken…. Gelukkig zijn waren `s-nachts stil zodat slapen geen probleem was. Nou was dat nergens een probleem maar toch. In de avond hebben we nog even doorgesproken hoe we morgen naar Kangaroo Island zouden gaan om daar weer de wilde beesten te gaan bekijken en de wilde rotsformaties. We zouden morgen nar Strathalbyn gaan om daar een tour te boeken voor 1 dag Kangeroo Island. Eigenlijk te kort maar de tijd ontbreekt ons. Beter dan maar één dag dan helemaal niet.

Maandag, 6 januari 2014

Zoals eerdere besproken op weg naar Strathalbyn om daar een tour naar Kangeroo Island te boeken. Wij naar de lokale i  om daar te informeren en te boeken. Een tijdje met de lokale mevrouw gesproken en zij ging bellen om een en ander te boeken. Wat bleek, alles zat vol. Nou blijkt dat Sealink, de lokale veerboot onderneming, een monopolie heeft op de activiteiten op het eiland en als zij zeggen dat alles vol is dan hoef je blijkbaar verder ook niets te proberen. Een duidelijk geval dus van Jammer en ook Helaas. Wel heel erg balen want we wilden toch wel erg graag tussen de zeeleeuwen lopen (onder leiding van een Ranger) op het strand en naar de rotsen gaan die zo raar gevormd zijn door de zee en de wind. Maar helaas, dat ging dus niet door. Bummer. Toen maar even in het lokale dorp wat boodschappen gedaan, koffie met gebak gehaald en een lekkere pizza gekocht. Het was uiteindelijk al weer na enen. Toen zijn we in de camper maar even de pizza gaan oppeuzelen en hebben toen ook maar ons plan van Kangeroo Island laten varen. Nogmaals: Jammer. We zijn gelijk maar op zoek gegaan naar een camping die wat meer in de buurt van Adelaide ligt zodat we daar onze laatste dagen in de camper konden doorbrengen. Op ons gemak de was doen, de koffers weer inpakken, de camper schoonmaken en zover klaarmaken dat we hem donderdag weer netjes kunnen inleveren. Wel gaan we de komende paar dagen ook nog een paar keer naar Adelaide om de stad verder te bekijken en mee te maken. Alvast eens kijken waar ons hotel is en weer even het centrum onveilig maken. We zijn nu aangekomen op een camping in Belair National Park die makkelijk door het OV naar Adelaide te behappen is dus dat zit wel goed. 

7 januari 2014

Vandaag weer een rustig dagje gehouden en de laatste was in Aus gedaan. Morgen naar Adelaide en overmorgen de auto inleveren.

Vanaf nu zal er een radiostilte komen van minstens 1 week want we gaan naar Alice Springs en ik heb geen idee hoe de verbinding daar is. Daarna vliegen we door naar Nieuw Zeeland en moeten eerst nog de camper ophalen enz. enz.

We hopen zsm weer in de lucht te zijn maar als het wat langer duurt dan weten jullie waardoor het komt. Tot over ca één week. En dan vanuit NZ. De foto's van Adelaide houden jullie nog tegoed.