Dunedin (of Edinburgh)

24 februari 2014

Na weer een steenkoude nacht was het moeilijk opstaan in de afgekoelde camper. We wilden nog even de airco, die ook geschikt is om warmte te geven, aanzetten maar die weigerde alle dienst. Lekker, nou ook dat nog. Gisteravond hebben we er nog goed gebruik van gemaakt en nou kapt ie ermee. In de loop van de dag maar even bellen met Apollo. Na het ontbijt, dit keer in de warmte van de volop schijnende zon, zijn we op weg gegaan naar Dunedin. Dunedin is overigens de Gaelic naam van Edinburgh in Groot Brittannië. Het is maar even een weet. We wilden al heel snel weer een camping opzoeken om daar de was te doen, tja dat moet ook gebeuren, op te hangen, de stad in te gaan en dan wat later op de dag weer terug naar de camping en dan de was weer droog van de lijn te halen. Uiteindelijk kwamen we om ca. 11.45 uur aan bij een Top 10 camping aan de rand van Dunedin. Eerst maar eens even vragen wat dat allemaal moet gaan kosten. We hadden namelijk net ervoor naar een andere camping, ook aan de rand van de stad, gebeld dus hadden we vergelijkingsmateriaal. Toen we de prijs van de Top 10 camping hoorde dachten we er gelijk aan om van dat geld zelf maar een camping te gaan beginnen en haastten we ons weg. Op naar de andere camping. Daar kwamen we 12.03 uur aan en de receptioniste (of hoe dat ook heten mag) wilde net gaan lunchen maar zou eerst ons nog even helpen. We kregen een mooie plek aan het riviertje en met behoorlijk wat ruimte. Een prima plek dus. Eerst even de wassen draaien en toen op weg naar de stad (natuurlijk even via de Mac want het was weer etenstijd). Dunedin is een stad met heel veel Schotse invloeden en dus veel Schotse cafés en bars. We zijn als eerste naar het ‘beroemde’ station geweest wat een plaatje is om te zien. Schitterende architectuur en een goed en mooi onderhouden gebouw. Ook de binnenkant ademt de sfeer van het verleden uit. Het oude interieur wat bijzonder goed onderhouden en geconserveerd is gebleven zag er geweldig uit. Je doet echt een stap terug in de tijd als je daar binnengaat. Daarna zijn we de stad ingegaan en ook daar lijkt het of je in Schotland rondloopt. De Presbyteriaanse kerk, de overheidsgebouwen, de gevangenis in het centrum deden je wanen in Schotland te zijn. Na ook weer even bij de i binnengelopen te zijn hebben we nog geïnformeerd over een bezoek aan de Albatrossen kolonie en de kijkplekken van de Yello Eyed Pinguïn. Daar gaan we morgen, natuurlijk op eigen gelegenheid, nog wel even naartoe. Ik ben wel erg benieuwd naar die grote Albatrossen die alleen kunnen opstijgen als er voldoende wind is want anders zijn ze te zwaar. Vandaar dat ze te vinden zijn daar waar bijna altijd wel veel wind is. Het moeten kolossale beesten zijn. Ik kijk er naar uit. Ook heeft men hier de steilste straat in de wereld en ook dat zullen we nog gaan meemaken. Ik zal die eerst maar even van boven naar beneden nemen want andersom, als het mis mocht gaan, lijkt mij lastiger. Na nog wat rondgelopen te hebben zijn we teruggereden naar de camping waar we de was droog van de lijn haalden terwijl er druppeltjes uit de lucht begonnen te vallen. Gelukkig was het niet veel. Na het eten regende het nog even maar de dag verder is prima verlopen. Het wordt wel weer fris. Tijd om de verwarming maar weer eens te proberen en anders Apollo te bellen. En ja hoor, hij deed het weer. Schiet mij maar lek, ik begrijp het niet meer maar dat maakt niet uit. We kunnen het weer warm maken, als dat zou moeten. Vanavond nog even kijken naar de glowworms die hier gewoon in de bomen schijnen te zitten. We zullen het zien.