Back in Business

15 februari 2014

Vandaag (weer) een rustige dag wachtend op beter weer. Hoewel het vandaag de hele dag droog is gebleven was er toch erg veel bewolking. Een mooi uitzicht op de bergen was er dus niet. Maar de temperatuur was goed. Na een rustige start zijn we naar Fox Glacier gereden en hebben ons ook daar laten voorlichten over mogelijke vluchten naar de gletsjers. We kwamen bij een booking bureau die blijkbaar een eigen heli hadden en die wilde ons maar wat graag de lucht in hebben. De aanbieding was schep en we zouden zelfs met z’n 2-en in de heli zitten. We moesten wel direct beslissen want de heli was net geland en anders zou hij de motor afzetten. Aangezien we eerst wilden kijken wat alles inhield konden we op dat moment geen ja of nee zeggen dus ging de aanbieding over. Overigens was dit ook nog eens bovenop de vlucht die we al gereserveerd hadden. Afijn, dat was dus jammer. Achteraf hadden we er spijt van maar we gaan morgen nog even informeren. Blijkbaar is het niet meer zo druk en willen ze maar wat graag klanten. En Coby wil zo graag een langere vlucht over de Nieuwzeelandse Alpen maken. Daarna doorgereden naar de voet van de Fox Glacier waar we de gletsjer konden zien en de mensen die daarop liepen. Het waren er best veel. Terug naar de auto en door naar Lake Matheson vanwaar je een mooi beeld kon krijgen via de spiegeling in het meer van Mount Cook. Helaas was het natuurlijk een rimpelig meer zodat de spiegeling niet te zien was. Eigenlijk moet je daar heel erg vroeg zijn en natuurlijk ook het liefst bij helder weer. Toen weer terug naar Franz Jozef want het werd al weer later. Morgen zou de beste dag worden. Zonnig en helder. Nou we zijn benieuwd en duimen dat het inderdaad mooi is. Het zou een welkome afwisseling zijn van wat het tot nu toe hier is geweest.

16 februari 2014

En precies op de dag dat wij de heli vlucht geboekt hadden is het strak blauw. Geen wolkje aan de lucht en een mooie zonovergoten dag. Dat begon dus goed. Half negen melden bij de receptie en natuurlijk: betalen. Nog geen half uurtje later werden we meegenomen naar een ruimte vlak bij de start/landingsplaats en kregen we een waterdicht jack, broek sokken en schoenen en een stel ‘clamps’ zoals zij dat noemen om later mee op het ijs te kunnen lopen. Er gaan 6 volwassenen in de heli en de piloot. Ik zat achterin naast Coby die een window seat had. Gordels vast, hoofdtelefoon op en gaan. Het verbaasde mij dat het zo soepel en rustig ging, het opstijgen. Het is een ervaring die leuk en spannend is tegelijkertijd. Maar de vlucht verliep vlekkeloos. Je hebt niet eens door dat je al hoog in de lucht zit omdat het zo geleidelijk gaat. Eerst gingen we even bovenaan de gletsjer een rondje draaien om te laten zien waar de gletsjer vandaan kwam.  Daarna werd de landing ingezet en die was ook heel precies en zeer rustig. Er kwamen we l drie of vier heli’s met 6 personen die de hike wilden doen op het ijs. Dus 3 a 4 keer een flinke lading wind over je heen want die dingen verplaatsen me een partij lucht. Maar god. Eenmaal op het ijs werd de groep in tweeën gesplitst anders zou het een te grote groep worden. Onze gids ging gelijk met ons op pad nadat er uitleg was gegeven over het aandoen van de ‘clamps’. Die gingen natuurlijk dáár pas aan. Wij volgden hem trouw in de hoop dat we een flink stuk gingen wandelen en veel te zien zouden krijgen. Nou, allebei klopten wel. Hij vertelde ook dat het stuk waar we op liepen ongeveer 1 meter per dag verplaatste en de steile stukken 2 a 3 meter per dag. Dat is best wel snel maar normaal voor deze gletsjer. Onderweg zagen en hoorden we ook tot 2 x toe een stuk ijs van het steile stuk vallen. Ver weg van ons hoor dus we liepen geen gevaar. De gids bracht ons wel op mooie plekken waar we voorzichtig moesten zijn en ook op plekken waar we mooie foto’s konden maken. En ik heb dat hopelijk kunnen doen. Helaas geeft mijn kamera op dit moment kuren en kan ik bijna niet meer zoomen en scherpstellen gaat ook niet meer automatisch. Waarschijnlijk is de lens overleden of in ieder geval het motortje wat voor de scherpstelling zorg draagt. Als ik terug ben maar een andere lens cq kamera kopen. Ga misschien wel over naar Nikon. In ieder geval probeer ik er nog het beste van te maken. Na een wandeling van ca 2 uur op de gletsjer, wat best wel vermoeiend was, gingen we terug naar de landingsplaats. Coby had het eigenlijk na een half uur al gezien maar heeft het toch vol gehouden. Ze was het wel behoorlijk zat aan het eind. Een 2e keer hoefde van haar niet. We maakten weer 3 landingen mee van heli’s die op 10 meter afstand landden. In de 3e gingen wij mee en hij bracht ons weer veilig naar de basis . Geleende kleren uit en teruggeven en dat was het dan. Voor wat het weer betreft hebben we eigenlijk enorm geboft. Misschien hadden we het wel verdiend. Terug naar de camper. Daarna nog even een paar boodschapjes doen en hup, op weg naar de Haast pas. Het was al ½ 2 en we wilden nog zo ver mogelijk komen. Welnu, we zitten nu op een DOC camping op ca 5 km van de Haast pas en hebben een geweldig uitzicht op de besneeuwde top van Mt Hooker. Ook hier echter geen voorzieningen, behalve toiletten, maar wel weer lekker goedkoop. Uiteindelijk hebben we eigenlijk niets nodig want we hebben alles zelf aan boord. Er zijn echter wel veel  ‘Sandflies’ en die kunnen behoorlijk irritant zijn en bijten lekker in je benen of waar dan ook. En jeuken!!!!! Maar ja, alle deuren maar dicht en alle luikjes en ramen waar een hor voor zit maar open. Dan maar binnen zitten en dit verslag typen. Toch komen er vrij veel beestjes naar binnen en we weten niet waar ze naar binnen komen. Steeds maar doodmaken en hopen dat het een keer ophoudt. Helaas geen signaal voor Internet/Telefoon dus dit verhaal komt ook pas later.

17 februari 2014

Na een rustige nacht zonder ‘sandflies’ (blijkbaar hebben we ze toch allemaal om zeep geholpen) weer op pad. Vanmorgen moesten de stoelen en de tafel nog wel naar binnen en binnen ongeveer 2 seconden heb je zo weer 20 sandflies op je benen. En honger dat ze hebben. Het zijn natuurlijk weer die irritante vrouwtjes sandflies die zo nodig moeten bijten. Maar ja we hebben het overleeft. We zijn verder gegaan door de Haast pas via Makarora naar Wanaka. Onderweg kom je langs de Blue Pools en daar is het water zo helder dat je de bodem van dat meertje zo kunt zien. De Forel die daar in zwemt lijkt dan in de lucht te zweven. Daar aangekomen blijkt dat allemaal te kloppen. Wat een helder Gletsjer water komt er naar beneden in dat meertje. Het is eigenlijk geen meertje maar een verbreding en een verdieping in een bergstroom die uiteindelijk weer doorstroomt naar de Haast River. Je kon inderdaad de Forellen zien zwemmen zo helder was het. Het leek wel gewoon drinkwater. Helaas ook daar barstte het weer van de sandflies en was het bezoek aan dit ‘meer’ kort. Snel weer op weg. Je komt dan langs de mooie meren Lake Wanaka en Lake Háwea. Onderweg mooie uitzichtspunten bezocht. Zat ik toch bijna zonder Diesel. Ik wist dat we het zouden halen maar de laatste kilometers was ik daar toch niet helemaal gerust op. Bij de 2e de beste benzinepomp, in het plaatsje Lake Háwea,  maar even half vol getankt. De 1e de beste bij Makarora had een belachelijke prijs. Ook de 2e was nog wel aan de prijs maar wel een stukje goedkoper dan de eerste. Scheelde 11 cent per liter. We zouden in Wanaka wel verder vol tanken. Nou blijken de prijzen in Wanaka ook nog aan de hoge kant dus misschien in Queenstown dan maar alhoewel ik dat betwijfel (waar zeur ik eigenlijk over). In Wanaka aangekomen zijn we eerst het dorpje even doorgewandeld en hebben er weer eens een heerlijke kop koffie genomen met natuurlijk een stuk worteltaart (is echt erg lekker hoor). Daarna naar de i voor een plattegrond van de stad. We wilden namelijk ook nog naar het Warbird museum en de plaats waar die WWII toestellen gerestaureerd en onderhouden worden. Na even wat navraag gedaan te hebben blijkt dat dit museum en het onderhoud ervan 2 jaar geleden gestopt is. De eigenaar, een of andere Sir Huppeldepup, werd er te oud voor en zijn zoons hadden geen interesse om de zaak over te nemen. Over en uit dus. Ontzettend jammer. In april is er weer een vliegshow, ‘Warbirds over Wanaka’, en ik ben benieuwd waar ze al die oude toestellen vandaan gaan halen. Daar hoef ik me gelukkig niet echt druk om te maken. We konden nog wel naar een ander museum waar wat vliegtuigen stonden maar dat waren er ook maar 5 en niet alleen van WWII. Terug naar Wanaka waar we eigenlijk wel eens naar de kapper wilden. We hadden een aardige kapper gevonden maar die was net aan het opruimen (15:30 uur) en wilde wel een afspraak voor morgen maken. Het schijnt goed te gaan in de kappersbusiness. Nou dan niet. Toen maar wat campings gebeld en we vonden een camping aan de rand van Lake Wanaka voor niet al te veel. Regen dreigt weer maar voorlopig blijft het droog, is de temperatuur aangenaam en is Coby weer bezig de maaltijd te verzorgen. Wat is het toch een schatje. Nu hebben we weer verbinding dus vandaar nu de verzending van de foto’s en de berichten.