We are back

Sorry dat we zo lang uit de lucht zijn geweest maar ik had ook niet altijd zin om met die zere rug een verslag te maken en de Internet verbinding in NZ is aan verbetering toe. Soms dus niet een een mobiele verbinding.

Onderstaand een opsomming van een aantal dagen en wat meer foto's. Ik hoop dat jullie eruit komen. Vanaf vandaag proberen we weer alles een beetje meer gestroomlijnd te doen. Veel leesplezier. Wij hadden de echte plezier.

15 januari 2014

Vandaag vertrekken we uit Alice Springs. Taxi laten bellen. Op naar het vliegveld. Op het vliegveld kregen we de volgende problemen. Onze koffers waren te zwaar en als we zowel binnen als buiten Australië met dezelfde vliegmaatschappij hadden gevlogen, dan was er niet veel aan de hand geweest. Echter we vlogen van Melbourne naar Auckland met Quantas verzorgd door Jetconnect, en dan blijkt het ineens heel anders te gaan. We moesten ons strikt houden aan de 20 kg en onze koffers waren 23 kg. Zie maar eens 6 kg uit de koffers te halen. Nou, uiteindelijk lukte het ten koste van een koekenpan. Verder hebben we truien, handdoeken en andere zware dingen in de handbagage mee genomen. Daardoor werd de handbagage weer te zwaar maar die hebben ze niet gewogen…… gelukkig maar want die waren anders veel te zwaar geweest. Uiteindelijk konden we door en dat was wel erg krap want we waren toch wel wat tijd verloren. Nou uiteindelijk ging alles goed en in Melbourne hoefden we ons niet druk te maken omdat de koffers werden doorgelabelled naar Auckland. Wel werden er nog vragen gesteld over de hoeveelheid handbagage en het gewicht ervan maar Coby wist het onderwerp ergens anders op te brengen en we konden door. We liepen naar de internationale hal waarvandaan we zouden vertrekken en toen liepen we ook langs openslaande deuren van de luchthaven. Wat een hitte kwam ons toen van buiten tegemoet. Tjonge jonge. Waren wij blij dat we niet naar buiten hoefden. Die dag zou het daar 46 graden worden. Blij dat wij weg gingen uit die hitte. De vlucht ging met 20 minuten vertraging van start. Weg stiptheid van Quantas. De vlucht verliep verder goed en we waren na 3 uur en 40 minuten in Auckland. Even oversteken en we waren van de aankomsthal direct in ons Novotel Hotel. 01:00 uur konden we naar onze kamer. Luxe hotel met heerlijke bedden en een zeer luxe badkamer. Herlijk weer eens zo die luxe.

16 januari 2014

Op tijd weer op en even in de hal van het vliegveld een ontbijtje bij de Mac halen. Goed te doen die ontbijtjes van McDonald. Toen even Apollo gebeld en ons op laten halen van het vliegveld. Die service boden ze. Leuke vlotte Maori vrouw die ons ophaalde. Heel open en gezellig. We waren er zo want het was niet ver van het vliegveld. Een Franse stagiair hielp ons met het ophalen van de auto. Het ging niet allemaal gladjes en heel anders als bij Britz. Uiteindelijk moesten we zelf nog vragen om een tafeltje en stoeltjes want die lagen er nog niet in. Uitleg was ook niet je van het maar gelukkig hadden we ervaring met eenzelfde camper alleen de indeling was iets anders. Na zeker 1,5 uur konden we op weg en gingen eerst maar eens boodschappen doen. Natuurlijk bij Countdown (de NZ variant van Woolworth). Dat duurde weer even want we wilden ook nog even ergens een lekker kopje koffie halen met een tosti. Toen even zoeken naar een telecom winkel die sim kaarten kon upgraden (we hadden een simkaart gekregen van Apollo). Na lang zoeken vonden we het bedrijf 2degrees (provider) maar die was al om 16:00 uur dicht  Dat komt later dan wel weer. Eerst maar eens op weg om een camping te zoeken. Liefst een boven Auckland want die stad wilden we eerst uit. Bezichtiging daarvan komt wel weer als we weer naar het zuiden gaan. We hadden een camping gevonden in Red Beach. Maar toen nog even de stad door en uit. Tja, dat viel nog niet mee. Toch bijna de hele stad gezien. Met behulp van navigatie is het ons uiteindelijk gelukt en kwamen we een poos later zelfs nog aan in Red Beach waar we om 19:00 uur aankwamen en een plaatsje op de camping hadden. Nog even het eten maken en toen bleek dat de elektra kabel veel te kort was. Even noteren en een andere of verlenging vragen bij Apollo als we daar weer zijn. Daarom moesten we ook vragen om te ruilen met een tent kampeerder die net aankwam en dichter bij de elektra aansluiting zat dan wij. No worries mate was het antwoord. Zo gezegd zo gedaan. Die nacht is het blijkbaar gaan regenen.

17 januari 2014

Wakker geworden met regendruppels op onze camper. Het werd al snel droog en we zijn gelijk begonnen om de inhoud van de koffers een plekje te geven. Zoveel mogelijk dezelfde plekjes als de eerdere camper. Een mens heeft toch altijd meer bij zich dan men nodig heeft. Tja en toen de koffers. Ook die konden we eigenlijk nergens kwijt maar met wat slimmigheden en passen en meten kwamen we er. Eén koffer moeten we dagelijks verplaatsen. So far so good. Inrichten van een camper is best nog wel een klusje. We vroegen daarom ook of het mogelijk was nog een nachtje op die camping te blijven staan. Dat kon echter later die dag hoorden we dat we zouden moeten verplaatsen. Naar een plek op een betonplaat en vlak bij de ingang omdat de plek waar wij stonden besteld was. Ik heb aangegeven daar niet blij mee te zijn en ineens konden we kiezen uit andere plekken op een grasveld verderop op de camping. Coby en ik zijn daar even gaan kijken en toen we terugkwamen van die wandeling en wij een andere plaats hadden uitgezocht bleek dat we toch mochten blijven staan. Prima, ook goed. Toen zijn we even naar het nabijgelegen strand gaan lopen om een wandeling te maken. Daar maakten we contact met een leuke en vriendelijke hond die behoorde aan Nederlanders die daar al 7 jaar woonden. In dezelfde straat als waar de camping was. We stonden even te praten en toen zei Marit (zo heet zij) dat we vanavond maar even een kopje koffie bij hun thuis moesten komen halen. Wat gezellig, zij konden ons meer vertellen wat we zoal moesten gaan zien op het Noordereiland en ook stukken van het Zuidereiland. 20:00 uur bij hun thuis. Wij daarna gauw naar de camping en eten gemakt om om 20:00 uur bij hun voor de deur te staan. Leuk stel. Zij hebben ons heel wat verteld over diverse dingen om te gaan zien. We gingen daar 22:30 weg met het uitwisselen van mobiele nummers. Als zij weer eens in NL zouden zijn dan konden ze bellen en even langskomen. Alsof dat zou gebeuren. Daar geloof ik niets van.

18 januari 2014

Vandaag vertrokken uit Red Beach richting Whananaki North Holiday Park. Onderweg gestopt in Orewa waar we nog even een Mac bezocht hebben en uiteindelijk ook de telefoon hebben geregeld. Ook zijn we even langs de AA, NZ ANWB, gegaan en zijn tijdelijk lid geworden om zodoende weer de nodige kortingen te kunnen krijgen voor diverse dingen. Nog even op het mooie strand gelopen en toen door naar het noorden. Flink wat kilometers gereden en aangekomen in Whananaki. De camping was nou niet direct een camping die we uitgezocht zouden hebben al s we wisten hoe het er zou zijn. Een volkscamping waar Powned nog een leuk voorbeeld aan zou hebben. Helaas met het inparkeren nam ik de bocht iets te ruim waardoor er een deukje in het voorspatbord ontstond. Duur grapje. Helaas. Ook bleek de stroomsnoer van de camper wéér eens te kort te zijn maar gelukkig kon de campingeigenaar mij helpen met een verlengsnoer. Het blijkt dat naast de camping er een voetbrug naar de andere kant van de baai gaat die zich de langste voetbrug van het zuidelijk halfrond mag noemen. Kijk, dan zet je jezelf nog eens op de kaart. Natuurlijk zijn wij die overgelopen. Spannend jôh. Daarna eten gemaakt. Uiteindelijk bleek ook in de late uurtjes enkele campinggasten zich niet bepaald te kunnen gedragen en daardoor sliepen we ook wat later. Midden in de nacht nog een gillende baby die maar niet getroost werd door de ouders dus veel rust hebben we niet gehad.

19 januari 2014

Onze buren op de camping in WhananakiRussel. Een rustige en prachtige rit langs de verschillende baaien die een mooi uitzicht gaven over de Bay of Islands. In Russel aangekomen zien we een leuke badplaats met een museum, een (door Charles Darwin gestichte) kerk en een heleboel eethuisjes en restaurants. Hiervandaan gaat ook de voetferry naar Paihia aan de andere kant van de baai. Een autoferry vertrekt wat verderop van Okiato. Even gekeken of we in Russel een betere kaart (boek met kaarten en Campings) konden vinden. Uiteindelijk gevonden maar was wel wat duur. Even de boot afgehouden en eerst eens even een ijsje gekocht. Lekker ijs zeg. Toen de auto maar even verplaatst van de parkeermeter naar een gratis parkeerplaats en wat gegeten. Brood met gebakken eitje en ham. Daarna terug naar de winkel die de kaart verkocht en die kregen we ineens $ 5,- goedkoper. Zonder te vragen. Aardige mevrouw. Uiteindelijk is dit een erg goed boek waar alles wat we nodig hebben met betrekking tot bezienswaardigheden, kampeerplekken en routes goed aangegeven staan. We zijn er blij mee. Toen een stukje terug gereden en de Ferry genomen naar de overkant. Anders moesten we een flink stuk omrijden. Toen door naar Paihia. Een leuke badplaats met een leuke boulevard waar we besluiten ook nog even een biertje te pakken en daarbij lui te gaan liggen op een piertje in het water op een groot 2-persoons rond ligbed. Wat ligt dat lekker en wat genieten we daarvan. Biertje was trouwens ook erg lekker. Na het biertje op zoek gegaan naar de camping die een plekje voor ons had. We kwamen uit op het Beachside Holiday Park in Paihia. We stonden op een rustig plekje op een groot grasveld.

20 januari 2014

Vertrokken uit Paihia. Eerst maar eens even de watervallen van Hururu bekeken. Het was erg slecht weer en de watervallen vielen een beetje tegen. Daarna door naar het Waitangi Treaty House. Auto geparkeerd op het parkeer terrein aldaar en toegangskaartjes gekocht voor zowel de rondgang als de dansvoorstelling. De tour vertelde ons het verhaal van de Maori en de Engelsen die uiteindelijk een verdrag met elkaar hebben ondertekend. De Maori leerden van de Engelsen en de Engelsen leerden weer van de Maori. Dit heeft geleid tot een goede samenwerking tussen de beiden volkeren. De Maori waren tevreden met het verdrag om er gezamenlijk iets moois van te maken. Mocht er twijfel zijn over een bepaalde regeling, er waren namelijk 2 versies van het verdrag, dan had de versie van de Maori voorrang op die van de Engelsen. Ook hebben we de oorlogsboot van de Maori nog gezien die van Kouri hout gemaakt was en uit 3 delen bestond die aan elkaar gemaakt waren. De boot heeft een totale lengte van 35 meter en kan wel 120 krijgers dragen. Hij wordt nog regelmatig gebruikt tijdens officiële ceremonies zoals Waitangi day op 6 februari. Daarna naar de dansuitvoering van de Maori. Dhet gebouw mocht alleen zonder schoenen betreden worden dus iedereen de schoenen uit. Een heel ritueel ging er aan vooraf en uiteindelijk was de dans en de uitdrukkingen op de gezichten van de Maori geweldig. Het uitsteken van de tong tijdens de dans wil zeggen dat zij een volk zijn die de verhalen, dans en rituelen mondeling doorgeven aan hun kinderen. Het was een geweldige voorstelling en ik heb er ook, denk ik, mooie foto’s van gemaakt. Verder hebben we nog even het hele terrein kort doorgelopen maar het weer was zo slecht, veel regen en harde wind, dat we maar snel een kop koffie met een stukje taart zijn gaan kopen. Even bijwarmen. Toen de camper maar weer opgezocht en nog even boodschappen gedaan bij de lokale Countdown. .

21 januari 2014

Vanmorgen vertrokken uit Beachside Holiday Park. Al snel kwamen we op een plekje waar we een mooi uitzicht zouden hebben over de Hokianga Harbour. We gingen even naar Arai-Te-Uru, een mooi uitzichtspunt over de Tasman Zee en over de zandduinen aan de andere kant van de baai. Er stond een behoorlijke wind en we werden soms bijna uit onze schoenen geblazen. De wandeling naar het puntje van de baai was erg mooi, zeker ook vanwege de harde wind. We zijn van het pad afgeweken en liepen tussen de struiken door naar het veel lager gelegen strand. Best wel een onderneming omdat niet alles makkelijk toegankelijk was. Uiteindelijk kwamen we op het kleine strandje waar we ook nog even op de kliffen aan het eind van dat strandje opgelopen zijn. Flinke golven sloegen op de kliffen en sloegen ook in een ‘pothole’ waar de zee al behoorlijk wat had uitgesleten. Ook door de rotsen vlak voor de kust sloegen de golven daar flink op stuk wat een geweldig schouwspel gaf. Daar het vloed begon te worden en de dreiging ontstond dat we niet meer terug zouden kunnen komen via de klif naar het strand zijn we maar gauw terug gegaan. Dat ging gelukkig nog vrij soepel. De weg naar boven bleek veel makkelijker te gaan dan verwacht omdat er gewoon een pad bleek te zijn die van het strand naar de parkeerplaats liep. Andersom had dus ook gekund. Hmmm. Na hier heerlijk uitgewaaid te zijn terug naar de auto en toen door naar de ingeslagen weg naar onze volgende camping. Onderweg zijn we nog gestopt om te kijken naar de gigantische Kauri bomen. Wat een joekels. We zijn op 2 verschillende plaatsen gaan kijken. Eén was de ‘Lord of the Forest’, Tane-Ma-Huta en de ander was de ‘Father of the Forest’, Te-Matua-Ngahere. En op de 2e plak zijn we gegaan naar de ‘Four Sisters’.  Een setje van 4 Kauri bomen met dezelfde basis, een soort van vergroeiing van elkaars wortels. Wat een enorme bomen zijn dat met omtrekken van ruim 16 meter. De route door het bos as erg mooi en die hebben we ook lekker rustig gereden. Uiteindelijk kwamen we lekker op tijd aan bij onze volgende camping, een D.O.C. camping. Departement Of Conservation. Campings die vrij simpel zijn maar wel goedkoop en lekker rustig. Deze had zelfs warme douches en powered sites. Echter geen bereik voor telefoon of Internet. `s-avonds zijn we nog even het bos achter de camping ingelopen om te zijn of we nog leuke beestjes zouden tegenkomen, Kiwi’s of zo, maar nee hoor, niets gezien.. Wel gehoord maar ik had geen geduld om daarop te wachten en voelde me ook niet op m’n gemak. Coby ging mee terug en vond het niet leuk.

22 januari 2014

Op tijd uit bed omdat er maar 2 douches ter beschikking waren voor het hele terrein en er waren best wel wat meer mensen bij gekomen. Gelukkig kon ik direct terecht en Coby later ook. Op weg naar de Takupa Gannet Colony (Jan van Gent kolonie) in Muriwai Beach. Dat wordt wel weer een stukje rijden. Gestopt in Dargaville waar we de i hebben geraadpleegd. De mevrouw aldaar vertelde ons over de kolonie en natuurlijk over het Kouri museum waar we dus niet naar toe zijn geweest. Wél zijn we op haar advies gegaan naar de Moungaraho Rock en de Tokatoka rots die je kon beklimmen. Ook zijn we weer boodschappen gaan doen en hebben een nieuw stoeltje gekocht want daar ben ik doorheen gegaan. Ook heeft Coby nieuwe kussens gekocht omdat de kussen van Apollo zó dun waren dat je er een shaggie van kon draaien. Op naar de rotsen. De Mougaraho rots wilden we ook wel op maar die route was alweer overgroeid door allerlei struiken en planten. Blijkbaar was hier al langere tijd niemand geweest en werd het ook niet goed onderhouden. Jammer. Door naar de Tokatoka rots. Dit alles via gravel wegen die gelukkig behoorlijk goed te berijden waren. Laat Apollo het maar niet horen. Daar aangekomen kon je inderdaad de rots op via erg steile wandelpaden door een bosrijke omgeving. Pas op het laatst kwam je een erg rotsig pad tegen dat best moeilijk begaanbaar was. Ik stond al bijna boven toen Coby zei dat ze dit wel hoog genoeg vond. Kom op kleine meid, ik help je wel. Niet bang zijn. Uiteindelijk kwam ook Coby op de top maar het waaide er nogal hard en we moesten ons wel vasthouden aan ….. er was niet om aan vast te houden. Dan maar zitten op een rotsje. Even van het uitzicht genieten en toen maar weer naar beneden, wat ook best wel een aardige klus was, tenminste het eerste stuk. Voorlopig hadden we ook die berg weer bedwongen. Via Maungaturoto, waar we een overheerlijke kop koffie met een karamelcake hebben gebruikt, door via Helensville naar Muriwai Beach. Aldaar een camping aan het strand gevonden die goedkoper was dan we verwacht hadden maar waar ook mijn elektrakabel weer te kort was. Gelukkig konden we er weer een lenen van de campingeigenaar. De Jan van Gent kolonie was op loop afstand van de camping maar het was alweer wat later en we besloten dat morgenochtend maar te doen. Het blijkt dat je hier ook op 2 meter afstand van de beestjes kunt komen. De jongen zijn al weer wat groter maar worden nog steeds door de ouders verzorgd er dus zijn het er nog steeds erg veel. Nog even de mail gecheckt, dit verhaal getypt en toen werden de oogleden weer zwaar. Morgen weer een leuk programma. Ook weer naar Auckland.

23 januari 2014

Vanmorgen de Jan van Gent kolonie bezocht. Een behoorlijke kolonie  waarvan de reuk je al ver van te voren tegemoet kwam. Kwam waarschijnlijk ook door de bijna stormachtige wind aan de rotsachtige kust. Wat een fraai gezicht is dat. Een hele kolonie van wel 2000 Jan van Genten die op drie verschillende plaatsen hun plek hebben gevonden op de rotsen om hun ei te leggen, uit te broeden en hun jong uiteindelijk op te voeden. De allerkleinste waren het niet meer maar je kon duidelijk zien wie de jongen waren en wie de ouders. Geweldig hoe de ouders in de stevige wind hun manouvers lieten zien om toch op de juiste plek te landen. Eerst even zweven boven de plek waar ze dachten dat hun jong en vrouwtje zaten en als ze twijfelde maakten ze een doorstart. Anders landen ze best wel heel voorzichtig, kwam waarschijnlijk door de stevige wind, op de juiste plek. Vader en moeder gingen gelijk met de snavels tegen elkaar als welkomstgroet en de kleine kreeg daarna gelijk eten. Het was een komen en gaan van deze mooie vogel. Elke keer weer scheerde ze laag over, alsof je er niet stond, en vonden weer hun eigen nest. We konden hier de rest van de dag wel blijven kijken maar na het maken van voldoende film en foto’s moesten we toch wel verder. We hebben er uiteindelijk toch nog een uur rondgelopen. Ook zagen we nog een blowhole die bij vloed een mooie waterfontein kon maken. Het was nu geen vloed (maar werd het wel langzaamaan) en uiteindelijk zag ik toch nog een flinke golf aankomen die een kleine fontein produceerde. Helaas konden we niet wachten op de echte vloed en zijn we verder gegaan. In de directe omgeving bij de lokale snackbar maar even een patatje en een burger gekocht, het was uiteindelijk al weer 13:00 uur, en daarna door richting Apollo in Auckland. Dat ging verder voorspoedig en we waren er op tijd. Even wat issues doorgesproken en wat dingetjes omgeruild. Toen maar een camping opgezocht midden in Auckland om morgen zo snel mogelijk in het centrum te komen. Dat kan gelukkig met het OV. Scheelt verder weer parkeerkosten en gerij in de stad en problemen om de RV kwijt te raken. Zo’n ding kan natuurlijk niet in een regulaire garage (hoogte 3 meter). Eerst bij aankomst nog even een wasje gedraaid, opgehangen en laten drogen.

24 januari 2014

Vandaag een rustige start. Daarna op naar de bushalte om de bus naar het centrum van Auckland te nemen. We waren goed op tijd dankzij het bustijden schema wat we van de receptie hebben ontvangen. De bus deed er ca 30 minuten over en daarna was het wandelen geblazen. De stad heeft een mooie haven die plaats biedt aan behoorlijk wat plezierjachten. En wat voor plezierjachten. Er zitten plaatjes bij hoor. NZ bezit qua inwonersaantal de meeste boten per hoofd van de bevolking in de wereld. De haven is een gezellige plek om elkaar te ontmoeten en een lekker drankje te nemen. De grote winkelstraat, Queen street, was lekker druk maar niet alleen voor wandelaars. Ook het verkeer raasde er doorheen. Veel straatmuzikanten probeerde er nog wat bij te verdienen. Ook kwamen we later op de dag nog een Hari Krisna groep tegen. Dat die nog bestaan. Vol enthousiasme waren de hun lied aan het verkondigen. Toen was het tijd om de toren van Auckland te gaan bezoeken. Natuurlijk kregen we ‘Concession’ korting en naar boven gingen we. De lift had een gedeeltelijke glazen boden en we konden dus de liftschacht onder ons dieper zien worden. Ook hadden we later nog een mooi uitzicht naar buiten toe. Eenmaal aangekomen op de eerste stop konden we door naar de tweede stop die ons naar het hoogste punt bracht. Een prachtig uitzicht was ons deel. De glazen panelen waren strak tegen elkaar geplaatst zodat het een aaneengesloten paneel was. Mooi gedaan. In de vloer hadden ze op sommige plekken glazen vloerdelen gemonteerd met de mededeling dat het gemonteerde glas zo dik was dat het net zo sterk was als de betonnen vloer waar je op liep. Een geruststelling die niet iedereen zomaar geloofde gezien de voorzichtige eerste stappen die ze daarop deden. Vanaf één etage hoger kon je een vrije val maken naar beneden. Je zat weliswaar aan 2 kabels vast maar die waren er alleen om je de goede richting op te sturen. Onderaan remden ze je af zodat ook de landing goed zou eindigen. Kosten: NZ$ 225,- voor ca 15 seconden. Rondom de toren kon je goed herkennen waar je al gereden en gelopen had. Na er een poosje rondgelopen te hebben was het weer tijd om naar beneden te gaan en weer met beide benen op de grond te gaan staan. Overigens kon je van boven erg goed zien dat er in de stad, of nog voor de stad ontstaan was, heuvels waren die waren ontstaan door vulkanische activiteit. Eerst maar eens een hapje gaan eten en Subway was dit keer onze keuze. Later zijn we nog een keer naar de haven gegaan omdat het daar wel gezellig was. We hebben daar een terras opgezocht waar we lekker in de zon en met uitzicht op de haven een heerlijk helder H….  hebben gedronken. Het was er erg druk en het was leuk om naar de voorbijlopende mensen te kijken. Daarna zijn we opgestapt en hebben nog even gezocht naar een geschikt en vooral betaalbaar restaurant. In de haven was dat bijna niet te vinden en daarom hebben we een Riksja ingeschakeld die ons naar een aantal restaurants zou brengen. Helaas waren die zelfs nog duurder dan de haven restaurants en dus….terug naar de haven. Daar een restaurant uitgezocht en gegeten. Het kon beter maar was wel smakelijk. Met de bus terug naar de camping en een half uurtje later waren weer ter plekke. Einde van een leuke kennismaking van Auckland.

25 januari 2014

Auckland hebben we voorgoed achter ons gelaten en we zijn op weg gegaan naar de Coromandel Peninsula (schiereiland). Rustig aan gereden langs de steden Bombay (nee, geen verkeerde afslag genomen), Maramarua, Kopu, Thames (nee, ook daar geen verkeerde afslag) en langs de westkust van de Peninsula naar Coromandel gereden. In Thames hebben we weer wat boodschapjes gedaan en getankt en daarna weer door naar boven. Wat een mooie rit is dit. Een schitterende kustweg met een fraai uitzicht over  de Firth of Thames (een soort IJsselmeer maar dan niet afgesloten). Je rijdt de hele weg tot Coromandel pal langs het water en ziet het ene mooie plaatje na het andere. Vooral het gedeelte vlak voor Coromandel is erg fraai (zie foto’s). We zijn ook een paar keer gestopt om een paar foto’s te nemen en te filmen. Uiteindelijk kwamen we aan in Coromandel waar we weer een i hebben bezocht. Voor morgen hebben we een treinreisje geboekt die natuurlijk ons ook weer brengt op de mooiste plekjes en gelijk geïnformeerd naar een camping. Het blijkt een groot feestweekens in Auckland te zijn en gelijk een lang weekend voor de hard werkende mannen in Auckland. Iedereen er dus op uit en natuurlijk ook naar de plek waar wij zijn. De camping eigenaar vertelde dat er nog maar 4 plekjes vrij waren en wij zeiden dat we er direct aan zouden komen. Een plekje hadden we maar wat een camping. Een grote vissersgemeenschap die elkaar natuurlijk allemaal kent en allemaal bij elkaar hokt. Ook bier hoort daar natuurlijk bij. Wij zijn eerst even een rondje gaan lopen want de hele dag zitten is ook niet altijd even aangenaam. Bij terugkomst het eten gaan maken en na het eten klonterde iedereen weer aan elkaar. Een camping a la Coronation Street. Wel gezellig hoor. Ook veel kinderen want die hebben nog steeds vakantie alhoewel dat niet lang meer duurt. Gelukkig gaan ook de prijzen van de campings aan het eind van de maand weer omlaag maar dat was allemaal ingecalculeerd. Nog even staan praten over de visvangst van een vrouw. Over het merk van de vis en zo. Het bleek een Snapper te zijn, een soort baars. Deze was erg groot. Zij gaf ons meer informatie over de soorten vis, de grootte en hoeveelheid die ze mochten houden en de manier van vangen. Leuke info en vriendelijke vrouw. Verder werd er op de camping veel gebarbecued en als je hutjemutje op elkaars lip zit is dat niet altijd even prettig. Het zij zo. Het is uiteindelijk maar voor één nacht.

26 januari 2014

Op weg van Coromandel naar Whitianga via de Waiau Falls. Het was blijkbaar een binnenweg waar veel ‘attracties‘ aanlagen maar was tevens een gravelweg die ik van de verhuurmaatschappij niet mag rijden. Afijn gewoon gereden dus. We wilden een mooie wandeling maken naar Castle Rock om zodoende een mooi overzicht te krijgen van de Coromandel. Helaas, al voordat we vertrokken, regende het en bleef er een lage dikke mist hangen. Een wandeling om een mooi uitzicht te krijgen was dus uitgesloten. Plannen dan maar aanpassen. Daarom ging ook het treinreisje van die ochtend niet door, wat ons betreft, want we hadden geen zin ons erg nat te laten regenen. Onderweg kwamen we wel een leuke waterval tegen waar we gestopt zijn en foto’s hebben gemaakt. Het was de Waiau Falls. Leuke waterval die makkelijk begaanbaar was. Door op de gravelweg naar Whitianga. Onderweg mooie overzichten van het landschap. Aangekomen in Whitianga eerst maar eens even boodschappen gedaan want er was veel niet meer. Daarna door naar het Town Centrum wat erg gezellig was. De i gaf ons weer de nodige informatie over de Hot Water Pools op het strand, de Cathedral Cove (waar de films van Narnia zijn opgenomen) en de Blow Hole. De Blow Hole was maar door één boot altijd doorvaarbaar en die weet ook gelijk zijn prijs te rekenen. Het is een mooie plek maar dat was het ons niet waard. Wel morgen naar de Hot Water Beach en Cathedral Cove. Om daar te komen moesten we echter een heel stuk omrijden want de Ferry die stond ingetekend op de kaart bleek een Voetferry te zijn. Nou ja, in 25 minuten waren we om. Even wat campings gebeld en ze hadden inderdaad nog plek. Ook nog even een wandeling over het beroemde strand gemaakt waar we morgen een kuiltje gaan graven ( a la de Duitsers) om in een pool van 62 graden te gaan liggen. Niet dus. even laten afkoelen en dan pas erin. Nu eerst maar weer eens uitrusten en morgen weer verder.