Alweer 3 dagen verder

31 januari 2014

Na een waardeloze nacht op weg gegaan naar Te Puia om daar het park en de diverse attracties te bekijken. We waren nog nooit zo vroeg ergens ter plekke (omdat we er 1 km vandaan zaten) en gingen feilloos door de poort. Allereerst zijn we gaan kijken naar de geiser die volgens ons nu stond te spuiten. En ja hoor hij was lekker bezig. Wat een mooi gezicht om zoveel kracht uit de aarde te zien komen. Je hoorde ook het gerommel onder de grond dat er voor zorgde dat het water kokend heet de lucht in werd gespoten. De geiser was zeker 20 meter hoog en er was ook nog een kleinere geiser vlak naast enthousiast aan het spuiten. De hele ‘voorstelling’ duurde zeker een kwartier en toen werd de hoogte steeds minder en uiteindelijk stopte de geiser. We hebben niet gewacht op de volgende uitbarsting maar hebben ons om 11:00 uur gemeld voor de gratis rondleiding door het park. Een Maori vrouw heeft ons verschillende dingen laten zien, waaronder de geiser die we zelf al gezien hadden, en vertelde er diverse dingen omheen. Daarna bracht ze ons naar de ingang van een donkere ruimte waar kiwi’s te zien waren. Er waren er twee, een mannetje en een vrouwtje. Ook hier vertelde ze iets over. Over een fokprogramma waar ze in mee deden en dat er al heel veel kiwi’s uitgezet zijn op eilanden waar ze geen vijanden hebben en zich rustig kunnen voortplanten. Ze bracht ons vervolgens naar een ruimte waar allerlei attributen gemaakt werden van de bladeren van struiken en waar ze tassen, manden, rokken en heel veel andere dingen maakten. Vervolgens gingen we naar het houtbewerkinggebouw waar leerlingen bezig waren een boomstam te bewerken tot een mooi stuk hout. Daarna werd het tijd om ons te melden bij het gebouw waar de Maori voorstelling/dans gehouden zou worden. Achteraf gezien werd hier ongeveer hetzelfde getoond als we gezien hebben in Waitangi. Maar het bleef een mooi schouwspel. We hebben ook de boot nog even beken en gingen nog even terug naar de geiser maar die was net weer klaar met de voorstelling. Wij vonden het ook wel weer mooi, waren de zwavelluchten nu wel weer zat en begaven ons terug naar de RV om op pad te gaan. Eerst nog maar even wat eten in de stad (Mac) en toen maar door naar de volgende bestemming. Vanuit Rotorua zijn we gegaan via Taupo, waar het grootste meer van NZ ligt, naar Turangi en door naar het Tongarriro National Park. Vlak bij Taupo zijn we nog even gaan kijken naar de Huka Falls. Mooi schouwspel. De kracht en woestheid van het water werd hier weer mooi getoond. We zagen ook nog een Rapids Jet Boot de waterval naderen en die kwam dicht bij de plek waar de waterval weer in de rivier kwam. Ik vond dat hij nog een behoorlijk stuk dichterbij kon komen maar dat deed hij niet. We zouden, net als Frans en Thea, overnachten op een camping in Whakapapa Village, het Whakapapa Holiday Park. Gelukkig hadden we ze al eerder die dag gebeld en een plekje gereserveerd want ze sloten om 18:00 uur en wij kwamen natuurlijk weer later aan, om 18:30 uur. Onze plek was wel al aangegeven en we konden zo gaan staan. Het was er wel druk en het werd er steeds drukker dus waren we blij dat we even gebeld hadden.

1 februari 2014

Je kunt wel merken dat we hoger in de bergen zitten, 1100 meter,  want het is hier `s-avonds best wel frisser. `s-Nachts hebben we het in ieder geval nog niet koud behalve als er iemand uit moet om te plassen. We hebben besloten hier nog een nachtje te blijven want er zijn leuke wandelingen te doen. Eerst nog even naar de i om wat wandelinfo te halen en daarna vertrokken voor een rustige wandeling, ivm Coby d’r voet, naar de Taranaki Falls. Een niet lastig parcours door bossen en over open gebieden. We hadden op de open gebieden een schitterend uitzicht op de Mount Ruapehu, Mount Ngauruhoe en Mount Tongariro. Mount Ruapehu is in de winter het walhalla voor de wintersporter en wordt dan ook erg druk bezocht. Mount Ngauruhoe is de mooiste van allemaal. Deze heeft een perfecte cone zoals we die als kind altijd tekende op de lagere school. Ik kan er maar geen foto van maken omdat de top steeds in wolken gehuld is. Morgen de laatste kans want daarna gaan we weer verder. Maar eerst verder de wandeling. Zoals ik al zei, het was geen moeilijke wandeling maar wel een mooie. Afwisselend gebied en halverwege een mooie waterval die eindigde in een leuk klein meertje. Het was te koud om er in te zwemmen. Vlak daarvoor wilde Coby nog even over een hogere rand kijken wat daar nou voor landschap achter zat maar dat is haar niet gelukt. Wat wel is gelukt is een modderkont want ze gleed uit in de vochtige modderige bodem en landde netje op haar achterwerk resulterend in een modderkont. Gelukkig had ze, behalve die modderkont, verder niets. De modder droogde snel maar schoon werd het niet. `s-Middags hebben we rustig aan gedaan en hebben we via Internet gelijk maar de overtocht naar het Zuidereiland geboekt omdat het weekend waarop wij over willen een feest weekend is voor de Nieuw Zeelanders, Waitangi weekend. Een lang weekend waarop de Nieuw Zeelanders massaal naar het Zuidereiland vertrekken. Gelukkig hadden we nog een plekje voor de vrijdagochtend en met de 10% korting van de ANWB was zelfs op dat weekend de prijs van NZ$ 364,-  nog acceptabel. Nog even lekker zitten op de camping in de zon. Als de zon eenmaal weggaat koelt het snel af en gaat de deur weer dicht.

2 februari 2014

Allereerst wil ik even iets duidelijk maken. Soms, in ons verslag, heb ik het over Frans en Thea. Dit zijn vrienden van ons die enkele weken eerder ook allerlei attracties en plaatsen in Nieuw Zeeland hebben bezocht die wij dan nog moeten gaan zien/bezoeken. Vandaar dat wij een aardig vergelijk hebben met wat zij hebben gezien/meegemaakt.
Vandaag, inderdaad Frans en Thea, wakker geworden met een graad of 10. Best wel fris maar we zitten dan ook op ca 1100 meter hoogte dus dan is dat niet echt vreemd. De zon scheen verder behoorlijk goed dus het beloofde een mooie dag te worden. Eerst maar eens even de kampeerplek opgeruimd en netjes achtergelaten, water getankt en grijs water afgevoerd. Ons idee was om eerst nog even de 6 km naar de basis van de berg te rijden en dan maar verder te zien. We hadden al plannen voor een mooie wandeling maar die was niet echt spectaculair. Onderweg dus naar de basis van de Mount Ruapehu. De stoeltjesliften die voor de wintersport gebruikt worden, werkten nu ook en we besloten deze lift te nemen naar 2020 meter hoogte. Op die hoogte kon je nog verder wandelen naar een richel op 2300 meter die je een fantastisch uitzicht gaf over het hele dal inclusief de vulkaan die ook te zien is in de films van de Lord of the Rings. Daar boven aan de stoeltjeslift aangekomen zagen we dat de wandeling naar 2300 meter best nog wel even een stukje wandelen was maar we besloten toch om het te doen. Op papier stond er 1,5 tot 2 uur voor de retour. Uiteindelijk waren we in 1 uur boven en konden genieten van een geweldig mooi uitzicht, niet alleen op de vulkaan maar natuurlijk ook over het hele vulkanen landschap. We konden zelfs Mount Egmont aan de horizon zien. Deze ligt helemaal aan de westkant van het Noorder Eiland. We hadden wel erg veel geluk met de heldere lucht want de dag ervoor konden we niet eens vanwege de wind naar boven en was het uitzicht door de bewolking veel minder. Vandaag was het dus wel helder. Nou dat kan je ook wel zien aan de foto’s. We hebben daar een poosje zitten genieten van wat het uitzicht te bieden had en na een flinke poos zijn we toch maar weer naar beneden gegaan. Sommige wandelaars, Die Hards, gingen helemaal naar de top maar die mensen kon ik zelfs met verrekijker bijna niet meer zien toen ze eenmaal boven waren. Dát was ons net even te veel. Terug naar beneden hebben we er een half uur over gedaan. De afdaling was wel lastig vanwege de vele losse stenen en het vele gruis waar we over liepen. Wegglijden was dus zo gebeurd. Maar alles ging goed. Vermoeid maar erg voldaan kwamen we aan op het parkeerterrein en zijn toen maar gelijk vertrokken richting Napier. Nog even 240 km wegtrappen en dat lukte. Om 18:15 uur stonden we op een camping in Eksdale, even 18 km vóór Napier. Morgen dus nog een klein stukje en dan zijn we er.