Daar zijn we weer

10 maart 2014 - Greta Valley, Nieuw-Zeeland

8 maart 2014

Vandaag op weg naar Christchurch (of omgeving) via Arthur Pass. De route die de trein volgt van Greymouth naar Christchurch is geweldig mooi en wij volgen die nu ook (voor zover als dat langs de track rijdt). Op heel veel plekken komen we de geweldige uitzichten en locaties tegen die de treinpassagiers ook zien alleen wij kunnen stoppen en de passagiers niet. Dat doen we dan ook regelmatig en maken dan weer foto’s. Het is een ‘winding road’ die wel veel aandacht vergt want er is ook best wel wat verkeer. Onderweg gestopt om ook de trein die ons tegemoet kwam te fotograferen. Uiteindelijk kom je zoveel mooie plekken tegen dat je kan blijven fotograferen. Arthur’s Pass was ook een hoogtepunt. Daar kwamen we de Kea tegen, een eigenwijs en leergierige parkietachtige die het voornamelijk voorzien heeft op het rubber van auto’s. Wat daar aantrekkelijk aan is weet niemand maar je ruitenwissers gaan er snel aan. Ook probeerden ze het met spatlappen maar die waren net te stug. Verder een mooi overzicht over de Pass zelf. Vlak daarna nog even een mooie wandeling gemaakt naar een idyllisch plekje lekker in de warme zon. Een aantal kilometers verderop kon je zelf een grot doorlopen waarvan ze zeiden dat je stevige schoenen moest hebben, warme kleding en een goede zaklamp. Nou hebben we dat allemaal en dus gingen we op onderzoek. We kwamen ter plekken en konden ondergronds een ca 360 meter lange rivier volgen en doorwaden om er aan de andere kant weer uit te komen. Tja, dat er water in zou staan werd ons niet verteld. Je zou er tot middeldiep in het water komen en dáár was ik niet op gekleed. Anderen zag ik er wel ingaan en ook aan de andere kant weer uitkomen. Zij hadden wel speciale kleding aan en zeiden dat het ook zonder die kleding zou kunnen. We hebben het toch maar niet gedaan. We zijn doorgereden en hebben onze camping gevonden even boven Oxford in Ashley Gorge. Mooie camping gelegen in een prachtige vallei en van alle gemakken voorzien, ook ‘sandflies’ die we maar niet kwijt schijnen te raken. Dan maar in de lokale keuken koken en de camperdeur dicht houden. Uiteindelijk hadden we er weinig last van. Helaas daar geen internet en gisteren geen tijd dus vandaar vandaag weer 3 dagen.

9 maart 2014

Na ook op de camping weer een kleine wandeling gemaakt te hebben zijn we rustig aan op pad gegaan richting Kaikura waar we morgen weer een afspraak hebben met de dolfijnen. Nu maar hopen dat de weergoden het wel met ons eens zijn. De weg die we reden was nu een stuk minder interessant. Lange kaarsrechte wegen die wel lekker opschoten maar niet echt ‘scenic’ waren. Zo kwamen we weer op de Highway 1 die ons naar Kaikura zou leiden. De route was al bekend voor ons dus dat was geen probleem. Ook de camping waar we wilden blijven kenden we al. Hopen dat we binnen mogen komen want dat was de camping waar ik het paaltje uit de grond heb gereden. Voor dat we daar echter aan zouden komen hebben we eerst de afslag naar Gore Bay genomen, vlak onder Cheviot,  waar we weer een kleine wandeling hebben gedaan. Je moet af en toe even de benen strekken want de hele dag stilzitten in de auto is ook niet alles. We zijn daar gaan lopen naar een vuurtoren vanwaar je een mooi uitzicht had over de baai. Eenmaal weer in de auto werden we verrast door een mooi uitzicht over de Cathedral Cliffs. Een mooi stuk kalkzandsteen die door regen en wind prachtige vormen hadden aangenomen. Leuke foto’s gemaakt (hoop ik). Daarna door naar de kust waar weer een aantal surfers bezig waren een golf te rijden. We hebben er geen een gezien die het lukte maar misschien zijn we te kort gebleven. We hebben nog even gebeld met de organisatie die het zwemmen met de dolfijnen organiseert om te vragen of alles door zou gaan en ja hoor, groen licht, alles ging door. Daarna weer door naar de camping. De jongen achter de balie kende mij niet maar toen ik een tipje van de sluier oplichtte kende hij het verhaal wel. Maar ja, we mochten er toch staan (natuurlijk). Overigens was het paaltje erg netjes gerepareerd. Omdat we vorige keer toen we in Kaikura waren lekker hebben gegeten bij het lokale restaurant annex café besloten we dat vandaag weer te doen dus even uitrusten en door naar Kaikura. En weer was het eten erg lekker met een heerlijk helder Heineken biertje erbij. Na het eten terug naar de camping want we moesten er morgen vroeg uit omdat we ons om 08:20 uur present moesten melden. Best wel spannend.

10 maart 2014

Zoals gezegd vanmorgen vroeg op en op weg naar Kaikura. We waren er op tijd en moesten daarna nog zeker een half uur wachten. Uiteindelijk werden we opgeroepen om naar de ruimte te gaan waar we een wetsuit, flippers, een muts en een duikbril met snorkel kregen aangemeten. Wat een gedoe dan omkleden in zo’n wetsuit. Maar ja, je moet er wat voor over hebben. Daarna nog een filmpje met de melding dat wij er zijn om de dolfijnen te zien en niet dat de dolfijnen erop wachten om ons te zien. Stille hint om zich in te dekken als we niets zouden zien. Overigens had de vroege ploeg inderdaad een school dolfijnen gezien en er mee gezwommen. Alles aan en mee en hup met de bus naar de boten. Snel op weg na de bijbehorende veiligheids verhalen. We waren best wel een aardige tijd onderweg (ca 45 min.) en we begonnen ons al zorgen te maken dat we niets zouden zien toen we opeens vaart minderden en ons werd verzocht verder alles aan te trekken. Flippers, muts en bril opzetten. Daar waren ze dan een, in onze ogen, behoorlijk grote school Dusky dolfijnen. Wat een geweldig gezicht alleen al als je op de boot staat. Het water was vol van de dolfijnen. Ik kan moeilijk onder woorden brengen wat een geweldig uitzicht we hadden en dat we daar tussen zouden gaan zwemmen. De hoorn van de boot toeterde ten teken dat we het water in konden. Het water was ernstig koud maar daar had ik maar 3 tellen last van omdat er toen direct al dolfijnen om me heen aan het zwemmen waren. Helaas ben ik in mijn enthousiasme Coby uit het oog verloren maar de crew hield iedereen nauwlettend in de gaten. Coby ging niet zo lekker omdat de golven best nog wel hoog waren en ze regelmatig water in haar snorkel kreeg. Proestend kwam ze dan weer boven. En als dat steeds gebeurt is het niet leuk meer. Coby liet zich dus al snel weer aan boord halen en heeft het meest van de tijd vanaf de boot meegekeken en gefilmd. Dat was wel heel jammer want zij had zich er ook zo op verheugd. Ik was wel in het water en heb regelmatig ‘close encounters’ gehad met dolfijnen. Ze kwamen erg dicht bij je om te zien wie nou toch die vreemde snoeshaan was in dat water. Ook deden ze een spelletje met je door om je heen te draaien. Ik moest dan ook meedraaien en dat bleven ze even doen tot ze weer verder gingen. Ik heb geprobeerd dat zoveel mogelijk te filmen. Toen ze verder trokken moesten we allemaal weer de boot in en ging de boot ze weer achterna om ons voor de 2e keer af te zetten tussen de dolfijnen. Ook toen was ik natuurlijk weer van de partij. Foto’s maken en filmen onder water is toch wel erg leuk. Helaas was het water niet superschoon en helder maar er zijn toch wel leuke plaatjes uit tevoorschijn gekomen. Toen de dolfijnen er weer vandoor gingen klommen wij weer aan boord en zijn we ze weer gevolgd. Voor een derde keer konden we het water in. Ik was helemaal stuk van de vorige 2 keer dat ik de derde keer niet ben gegaan. Deze keer was het ook erg kort. Daarna hebben we vanaf de boot de school nog een poosje gevolgd. Ze maakten leuke salto’s en sprongen hoog uit het water. Wat een geweldige ervaring en wat een mooi gezicht zo’n grote school van die Dusky dolfijnen. En wat een mooi weer hebben we getroffen. Het was ons blijkbaar gegund. Uiteindelijk moesten we ook weer terug naar de haven en dat deden we dan ook. Met een laatste zwaai naar de dolfijnen keerden we om en gingen terug. Ook daar deden we zeker 45 minuten over. Onderweg alvast weer omgekleed. Wat een gedoe om dat wetsuit uit te krijgen. Uiteindelijk lukte dat wel en deden we onze eigen droge kleren aan. Onderweg zagen we nog enkele Royal Albatrossen in het water zitten. Ook dat blijven mooie beesten. Na aankomst terug naar het kantoor en het afscheid. We hebben een onvergetelijke reis met de dolfijnen meegemaakt waar we nog lang van zullen nagenieten. Toch daarna weer even naar de i voor verdere info. We wilden even weten hoe het weer zou zijn in Christchurch op woensdag. Omdat er best wel wat bewolking werd aangegeven zullen we waarschijnlijk de Gondola over Christchurch niet doen. Je moet daar echt goed weer voor hebben. Even langs de Subway voor een lekker (en gezond) broodje en toen door naar de Lavendeltuinen. Gerund door Nederlanders, tenminste ze hebben Nederlandse naam. Daar aangekomen bloeide de Lavendel niet meer en stond ook de hele handel te koop. Ook de prijzen in de winkel waren hoog dus we waren snel weer weg. By The Way, het waren inderdaad Nederlanders. Het werd al weer wat later en dus besloten we in ieder geval richting Christchurch te gaan en onderweg een camping oip te zoeken. We wilden nog wel even wat gaan lopen bij de Greta Valley Walkway. Daar was ook een camping in de buurt. Aangekomen op de camping, die niet zo veel voorstelde, waar wel alles was en die ook te koop stond, meldde de eigenaresse dat de Walkway er niet meer is. Deze wandeling liep over privé terrein van een boer en de toeristen lieten steeds de hekken open staan. De boer heeft toen besloten zijn terrein af te sluiten. Jammer. Morgen dus niet wandeling maar hebben we meer tijd in Christchurch. We waren op tijd op de camping en had ik dus de mogelijkheid om even dit verhaal te typen en de foto’s erbij te doen. Gelukkig hebben we hier wel verbinding. Ik hoop niet dat dit een te lang verhaal was maar het was ook zo mooi met de dolfijnen.

Foto’s

5 Reacties

  1. Myranda:
    11 maart 2014
    Wat geweldig allemaal! Mooi verhaal en mooie foto's, heb weer op afstand mee kunnen genieten! Xx
  2. Lisette:
    11 maart 2014
    Wat een mooie bijna-afsluiting van jullie vakantie. Hier kunnen jullie zeker nog lang op nagenieten!
  3. Lia:
    11 maart 2014
    Hee Coby, nu blijkt maar weer dat als Cle is afgeleid door plaatselijke schoonheden, jij je eigen boontjes moet doppen. Gelukkig haalden de begeleiders jou graag uit die kouwe zee. Hahaha.
  4. Ben:
    11 maart 2014
    Hoi Clement enm Coby,

    Weer prachtige verhalen en even mooie foto's. Wederom bekruipt ons een gevoel van ïk ken dit en wil er zo graag weer naar toe". Heerlijk om te lezen dat jullie zo genieten ondanks het soms toch wel slechte weer. Jammer dat jullie niet een Whalwatch tour in Kaikura hebben gedaan, maar ja je kunt niet alles hé.

    We zien reikhalzend uit naar jullie verhaal over Christchurch, hoewel ik bang ben dat het een beetje zal tegenvallen na die enorme aardbeving van een paar jaar geleden.

    Geniet nog even en wij reizen nog even met jullie mee.

    Groetjes,
    Ben & Karolien
  5. Frans Teunisse:
    11 maart 2014
    Lang gewacht, stil gezwegen, nooit gedacht TOCH GEKREGEN!!
    Het is jullie gegund!! geweldig!
    Christchurch gaat wel een dipje worden na zo'n avontuur. Ga even het earthquake museum in. Daar kreeg ik respect voor wat die christchurchers allemaal meegemaakt hebben en hoe ze de schouders eronder zetten om er wat moois van te maken. Ook zijn we het Christchurch college ingeweest. Mooie tour door een Harry Potter school. Begint , geloof ik, om 10.00 uur. Kaartjes bij de touristenoffice 200 meter verderop in het park.Het park is erg mooi en de rivieroevers ook...verder ligt alles in puin en wordt er druk gebouwd.